مدل یابی روابط بین هوش فرهنگی و حاکمیت بالینی: دیدگاه پرستاران بیمارستان های دولتی شهر کرمانشاه

مقدمه: مفهوم حاکمیت بالینی به منزله ایجاد رویکردی نوین در استقرار سیستم بهبود کیفیت در نظام مدیریت سلامت مطرح شده است که شناخت عوامل تأثیرگذار بر آن به منظور اجرای اثربخش آن، ضروری است. در همین راستا، هوش فرهنگی که به عنوان یکی از متغیرهای مرتبط با آن معرفی شده به توانایی برخورد با مردم فرهنگ­های مختلف اشاره می­کند. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف مدل­یابی روابط بین هوش فرهنگی و حاکمیت بالینی در بین پرستاران بیمارستان­های دولتی شهر کرمانشاه انجام شد.  روش­ ها: در این مطالعه توصیفی- همبستگی 137 نفراز پرستاران دو بیمارستان دولتی شهر با استناد به جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش دو پرسشنامه استاندارد حاکمیت بالینی (mikamali et al, 2013) و هوش فرهنگی (lugo, 2007) بودند که روایی و پایایی آنها بررسی و تأیید گردید. در نهایت داده­ها با استفاده از روش معادلات ساختاری از طریق نرم افزار آماری lisrel تجزیه و تحلیل شدند.  یافته­ها: نتایج حاکی از این بود که رابطه معنی­داری بین هوش فرهنگی و حاکمیت بالینی پرستاران با ضریب استاندارد (66/0)، مقدار t (92/5) و با سطح معنی­داری (01/0) وجود دارد. همچنین بین متغیرهای دموگرافیک از قبیل جنسیت، سن، سابقه کار و وضعیت تأهل با هوش فرهنگی و حاکمیت بالینی رابطه معنی­داری مشاهده نگردید.  نتیجه­ گیری: با توجه به اینکه هوش فرهنگی به عنوان یکی از متغیرهای تأثیرگذار بر حاکمیت بالینی محسوب می­گردد؛ بنابراین، انتظار می­رود نظام مدیریت سلامت با توجه به هوش فرهنگی، گام­هایی استوار برای استقرار و اثربخشی حاکمیت بالینی بردارد. چراکه، یافته­های پژوهش بیانگر آن بود که پرستاران دارای هوش فرهنگی بالا در اثربخشی هر چه بیشتر فرایند حاکمیت بالینی نقش ارزنده­ای را ایفا خواهند نمود.